چراهاي بي پاسخ

به نام خدا 

چرا به نظر مي رسد با نگاه جرياني، کم کم نيروهاي انقلابي را از صحنه خارج؛ وبه حاشيه مي کشانند ؟

چرا به نظر مي رسد در اين برهه از زمان يعني چند سال اخير، دوباره جريان التقاط  با چراغ روشن وتجربه ي بيشتر در برخي ارکان نظام، نفوذ وطي پروسه اي نسبتاً ماهرانه  افکار ورفتار جامعه را با خود همراه مي کند؟

چرا به نظر مي رسد ورشکستگان سياسي از  خطوط فکري  ليبرال  ونهضت آزادي  و نيز تکنوکراتها  يعني تندروهاي اصلاح طلب ، سلطنت طلبها  ومنافقين گرفته،  تا افراطيون اصولگرايي يعني وابستگان به انجمن حجتيه وظاهرگرايان اخباري گري وباند انحرافي، در اين دوره  از مديريت اجرايي کشور اميد وارترشده و  گمان مي کنند دارند خود را از اغما وگاهاً از مرگ سياسي  نجات مي دهند ؟

چرا به نظر مي رسد برخي نيروهاي انقلابي و ولايي آگاهانه يا با نا آگاهي در اين عرصه ،رو به انفعال گراييده و چون سُليمان بن صُرَد، مُسَيَّب بن نَجَبه، رُفاعَه بن شَدّاد و ديگر ساکتين انقلاب حسيني،در تکرار تاريخ، صيغه ي (تاب يتوب توبة)صرف خواهند کرد؟

آيا اينها پاسخ نمي خواهد ؟!